تامین آب برای گوساله ها در بدو تولد
تامین آب برای گوساله ها ممکن است باعث افزایش رشد و بهبود عملکرد گوارشی شود.
گوساله ها تمام مواد مغذی مورد نیازخود را، از خوراک مایع یا جایگزین شیر تا زمان از شیر گرفتن دریافت می کنند. با این حال نشان داده شده است که عرضه غلات در 3 روزگی، رشد شکمبه را با از شیر گرفتن بهبود می بخشد.
یک ماده مغذی که معمولاً برای رشد شکمبه فراموش می شود، دسترسی به آب آشامیدنی خارج از شیر توصیف شده است. به طور کلی، چه در خانه و چه به صورت انفرادی، آب تمیز باید از بدو تولد در اختیار گوساله های تازه متولد شده قرار گیرد. آبی که به گوساله های تازه متولد شده داده می شود باید تمیز و بدون کثیفی، کپک و مدفوع دام باشد، تا اشتیاق به مصرف آن داشته باشند.
بهداشت آب برای دام ها
آب باقی مانده ناپاک می‌تواند گوساله‌های تازه متولد شده را از نوشیدن آن منصرف و از هرگونه مزیت تامین آب، دوری کنند. تمام تجهیزات مورد استفاده دام های تازه متولد شده مانند: سطل های آب، باید کاملاً تمیز و ضد عفونی شوند. مصرف منابع آب آلوده می تواند بیماری را گسترش یا سیستم ایمنی بدن را کاهش دهد. برخی از دامداران آب را بلافاصله پس از تولد دام تأمین می کنند. برخی دیگر منتظر می مانند تا گوساله ها به خانه های گروهی منتقل شوند.
آبی که به گوساله ها ارائه می شود از نظر کیفیت و تمیزی متفاوت است. اگر کشاورز یا دامدار مشکوک به کیفیت آب هستند می توانند نمونه را جمع آوری و به آزمایشگاه برده شود. در حالی که تحقیقات زیادی در مورد مزایای اضافی تامین آب برای گوساله ها از بدو تولد در طول دوره تغذیه مایع انجام نشده است.
محققان مطالعه‌ای انجام دادند راجع به گوساله‌هایی که در زمان تولد یا 17 روز بعد از آن آب می خورانند؛ مقایسه کردند. مقایسه هر دو گروه مورد مطالعه شامل مصرف شیر، عملکرد، وضعیت سلامتی و قابلیت هضم مواد مغذی بود. به گوساله هایی که تا سن 14 روزگی، روزانه (2 کیلوگرم در 3 بار تغذیه) دسترسی آزاد به آب آشامیدنی دادند، سپس شیر مصرفی آن ها به 6 تا 9 کیلوگرم در روز افزایش یافت.
نتایج 16 روز اول این مطالعه نشان داد که مصرف آب آشامیدنی به تنهایی 05/0 ± 75/0 کیلوگرم در روز بود. محققان به این نتیجه رسیدند که نیاز گوساله‌ها به آب معمولاً در یک محیط تولید برآورده نمی‌شود. بخش بزرگی از دام شیری کمتر از 5 کیلوگرم آب در روز تغذیه می‌کند. به طور انتخابی آب تا 17 روزگی به حیوان داده نمی شود.
نتایج تحقیقات دو گروه از گوساله ها
تامین آب برای گوساله ها، که از بدو تولد آب مصرف کردند، در مقایسه با آن هایی که در روز 17 آب دریافت کردند. وزن بدن، دور قلب، قد، و بدن بلندتری نسبت به گروه دوم که از روز 17 شروع به مصرف آب مکمل کردند، افزایش یافت. مصرف مایع مکمل از بدو تولد تاثیری بر قابلیت هضم پروتئین یا نشاسته نداشت و قابلیت هضم ظاهری عصاره اتری (چربی) را کاهش داد. با این حال، قابلیت هضم ظاهری مجرای کلی فیبر شوینده خنثی و فیبر شوینده اسیدی، در گوساله‌هایی که از زمان تولد آب استفاده می‌کردند، بهبود یافت.
بهبود قابلیت هضم فیبر به روند بهبود بازده خوراک (که به عنوان میانگین افزایش روزانه تعریف می شود) پس از شیرگیری مرتبط بود. آبی که به انتخاب دام مصرف می‌شود، بدون تحریک شیردهی، مستقیماً به داخل شکمبه می‌رود تا اینکه از شکمبه به داخل شیردان منحرف شود. مایع و غذا وارد شکمبه و ترکیب اسیدهای چرب بر خلاف PH می تواند بر رشد شکمبه و سایر مواد مغذی آبشستگی در گوساله ها تأثیر بگذارد.
فرض بر این است که آب مکمل در روزهای اولیه زندگی گوساله منجر به افزایش حوادث آبشستگی می شود. با این حال، ارائه آب به گوساله ها از بدو تولد هیچ تاثیری بر تعداد دفعات آبشستگی نداشته است. محققان به این نتیجه رسیدند که تامین آب برای گوساله ها از بدو تولد منجر به عملکرد رشد بهتر و قابلیت هضم ظاهری کل مواد مغذی می شود.
سخن پایانی
گوساله‌هایی که در بدو تولد آب مکمل دریافت می‌کنند عملکرد شکمبه را بهبود، که منجر به رشد و کارایی غذا می‌شود. با این حال، به طور مستقیم اندازه گیری نشد. با تداوم افزایش هزینه‌های خوراک در سال آینده، بهبود کارایی خوراک با ارائه آب آشامیدنی در بدو تولد می‌تواند تمرکز تولیدکنندگان در برنامه‌های پرورش تلیسه باشد.