مواد مغذی گاوها کدامند؟
افزودن مواد مغذی گاوها با در نظر گرفتن سلامت دام و بهبود تولید شیر، ابزاری برای صنایع لبنی فراهم کرده است. در جیره گاوهای شیری افزودنی های خوراک مورد نیاز نیستند؛ اما ممکن است به هضم، متابولیسم و تولید کمک کنند.
افزودنی های مغذی گاوهای شیری شامل:
- یونوفورها
- مخمرها و میکروب های تغذیه مستقیم
- آنزیم ها
- روغن های ضروری و سایر مواد مغذی گیاهی
هر یک از این موارد های ذکر شده در بالا را به اختصار در این مقاله توضیح داده شده است.
یونوفورها
یونوفورها یکی از افزودنی های مواد مغذی گاوها می باشد که از ترکیبات شیمیایی توسط باکتری ها تولید شده که با تغییر جریان یون ها در غشاهای بیولوژیکی سلول به عنوان یک آنتی بیوتیک عمل می کنند. باکتری های شکمبه را می توان به طور کلی به دو دسته گرم مثبت یا گرم منفی طبقه بندی کرد.
تغییرات می تواند نحوه تجزیه مواد غذایی، غلظت و تولید انواع اسیدهای چرب فرار برای استفاده گاوهای شیری تغییر دهد. یونوفورها معمولاً روی باکتریهای گرم مثبت عمل میکنند، در حالی که باکتریهای گرم منفی تا حد زیادی تحت تأثیر قرار نمیگیرند. برای استفاده در جیره گوساله های شیری و تلیسه، دو یونوفور اصلی موننسین و لاسالوسید تایید شده است.
این یونوفورها به عنوان کوکسیدیواستات برای گوسالههای جوان و افزایش بالقوه راندمان خوراک برای تلیسههای در حال رشد استفاده میشوند. فقط موننسین برای استفاده در جیره گاوهای شیرده یا خشک تایید شده است. زمانی که گاوهای شیرده از موننسین تغذیه می شود، تولید متان می تواند همراه با غلظت مولی استات کاهش یابد. فرض بر این است که سطوح بالاتر گلوکز خون با غلظتهای مولی پروپیونات معمولاً افزایش مییابد مرتبط است.
در تحقیقات علمی و تایید شده مشخص شد، که موننسین تولید شیر را افزایش اما تأثیر موننسین بر درصد چربی شیر، پروتئین و متاآنالیز، متفاوت است. چربی شیر را کاهش و تولید پروتئین شیر را افزایش می دهد.
مخمرها و میکروب های تغذیه مستقیم
افزودنی های مواد مغذی گاوها، مخمرها و میکروب های تغذیه است؛ که حاوی میکروارگانیسم های زنده در زمان خوراک دام هستند. می توان با کارشناس تغذیه در مورد افزودن مخمر، نحوه نگهداری و گنجاندن محصولات در جیره، برای استفاده بهتر (DFM) و محصولات مخمر مشورت کرد. استفاده از محصولات مخمر باعث افزایش تولید شیر و بازده چربی با تاثیرات متفاوت بر مصرف پروتئین شیر و ماده خشک نشان داده اند.
متاسفانه، دادههای مربوط به میکروبهای تغذیه مستقیم محدود است و دادههای موجود معمولاً با مخمر تغذیه میشوند. معمولاً میکروب های تغذیه مستقیم به عنوان باکتری های مصرف کننده اسید لاکتیک یا تولید کننده اسید لاکتیک طبقه بندی می شوند. تامین باکتری های تولید کننده اسیدلاکتیک می تواند یک منبع ثابت از اسید لاکتیک و افزایش مصرف کننده این نوع باکتری را فراهم کند. افزایش این نوع میکروب ها شکمبه را تقویت می کند. در نظریه های دیگر نشان داده است، باکتری های مصرف کننده اسید لاکتیک، PH بدن و شکمبه را در برابر اثرات منفی و هجوم زیاد کربوهیدرات های قابل تخمیر، نوسانات سریع و باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک، میکروبیوم روده را تغییر داده و سیستم ایمنی را بهبود می بخشد.
محصولات مخمر و تاثیرات مثبت DFM بر روی تولید شیر متفاوت است، فرآورده DFM در جیره مخمر ذخیره تا در عملکرد دام موثرتر باشد.
آنزیم ها
آنزیم، افزودنی های مواد مغذی گاوها هستند که توسط باکتری یا قارچ تولید می شوند و به هضم فیبر، آمیلوز یا پروتئین ها کمک و اغلب زیاد در هضم فیبر نقش اساسی دارد. برای بهبود عملکرد لبنیات و چگونگی کمک به افزودنی های آنزیمی خوراک، چندین پیشنهاد وجود دارد که شامل:
- شکستن پیوندهای شیمیایی قبل از مصرف
- فعالیت آنزیمی در شکمبه
- هماهنگی با آنزیم های میکروبی بومی
- افزایش چسبندگی به ذرات خوراک
- رشد میکروبی بهبود یافته
بسیاری از افزودنی های آنزیمی خوراک، بهبودهایی را در عملکرد حیوانات و قابلیت هضم جیره را نشان داده اند. با این حال، فعل و انفعالات بین طراحی، مرحله شیردهی، تداخلات غذایی و آنزیم های انتخاب شده، طبق مطالعات حیوان رفتار متفاوتی از خود نشان داده است. اگرچه می توان با افزایش افزودنیهای آنزیمی خوراک، بهبود عملکرد حیوان را انتظار داشت، اما هزینه خرید مواد های خوراکی باید در ارتباط با انتظارات پاسخ تولید در نظر گرفته شود.
روغن های ضروری و سایر مواد مغذی گیاهی
فیتونوترینت ها ترکیباتی هستند که از گیاهان استخراج می شوند و می توانند به طور مستقیم بر جمعیت میکروبی در شکمبه تأثیر بگذارند. دسته بندی شناخته شده ای از مواد مغذی گیاهی شامل اسانس هایی است که با بخار، محصولات تقطیر استخراج می شوند و تصور بر آن است که جمعیت میکروبی را در شکمبه اصلاح می کنند. با اضافه کردن اسانس ها به جیره گاوهای شیری می توان تاثیرات زیست محیطی، کاهش جمعیت میکروبی در شکمبه، تولید متان درون زا و افزایش بالقوه آن را دید؛ به طور بالقوه خوراک را کاهش می دهد.
در حالی که در مراحل اولیه اجرا، مطالعات ارزیابی استفاده از اسانسها در جیرههای تلیسه و گاوهای شیری ناسازگار بوده و عمدتاً هیچ تغییری در تولید یا ترکیب شیر یا تأثیری بر مصرف ماده خشک گزارش نمیکنند. برخی از دلایل متغیر آن شامل تفاوت در دوز، منبع اسانس، و رژیم غذایی با دانش فعلی است. آینده اسانس ها در جیره گاوهای شیری تا حد زیادی ناشناخته است، اما استفاده بالقوه برای کاهش اثرات زیست محیطی وجود دارد.
افزودنی های خوراک به دلایل مختلفی می توانند در جیره گاوهای شیری گنجانده شوند و به عنوان راه حلی برای بسیاری از مشکلات کیفیت خوراک تبلیغ می شوند، با این حال، افزودنی های خوراک نباید سنگ بنای هیچ برنامه تغذیه مزرعه ای در نظر گرفته شود. هزینه هر افزودنی خوراک و عملکرد حیوان مربوطه باید به دقت بررسی و ارزیابی شود. اگر در یک مزرعه خاص به طور مکرر به مواد افزودنی خوراک نیاز است، تولیدکنندگان لبنیات باید شیوه های مدیریت و برداشت خوراک را مورد ارزیابی مجدد قرار دهند.